ارزشیابی آثار هنری در فلسفه تحلیلی هنر

 ارزشیابی یکی از اجزای اساسی نقد هنری محسوب می‌شود. تفسیرهای متعارض و ارزشیابی‌های متضاد از یک اثر هنری، باعث شده تا بعضی از متفکران و منتقدان وجود معیار برای ارزشیابی را نفی کنند. فرد معتقد به‌نسبیگرایی می‌تواند استدلال کند که ارزشیابی‌های ما تحت تأثیر تفسیرهای ما از اثر هنری قرار دارند، بنابراین، همواره نوعی پیشداوری و سوگیری در ارزشیابی هنری وجود دارد. در این مقاله استدلال می‌شود که نه تنها معیارهایی برای ارزشیابی وجود دارند، بلکه در نقد هنری اغلب وجود این معیارها میان منتقدان و مخاطبان مفروض گرفته می‌شود. با توجه به اموری مانند مقوله‌یابی، قصد مؤلف، و ارتباط فرم هنری با گزینش‌های هنرمند، می‌توان به بعضی مسئله‌ها و ایراداتی پاسخ گفت که نسبی‌گرایان در رابطه با ارزشیابی مطرح کرده‌اند. در این مقاله علاوه بر توضیح این امور، یعنی مقوله‌یابی، قصد مؤلف، و ارتباط فرم هنری با گزینش‌های هنرمند، نحوه به کاربستن آنها در ارزشیابی هنری با ذکر یک مثال از سینمای امروز ایران، شرح داده شده است.